Haber 28

Bayram geliyor.
Kasaplar hazır, bıçaklar bilenmiş.
Kurbanlıklar seçilmiş, pozlar çoktan verilmiş.
Ve sen, her yıl sahneye çıkan bir oyuncu gibi
aynı gösteriyi tekrarlıyorsun.

Et var…
Kan var…
Ama teslimiyet yok!

Sözde Allah için kesiyorsun,
ama Allah’a dair hiçbir şey yok hayatında.
Kalbinin ortasında hâlâ sen varsın,
hesap gününe dair tek bir kaygı bile yok içinde.

Hatırla:
İbrahim (as), Allah için oğlunu bile feda etmeye hazırdı.
Sen neyi feda ettin?
Zaten Allah şöyle soracak:

“De ki: Şüphesiz benim namazım, kurbanım, hayatım ve ölümüm âlemlerin Rabbi Allah içindir.”
(En’âm 6/162)

Senin namazın, sadece harekettir.
Ne dediğini bilmezsin.
Oruç tutarsın, ama sadece aç kalırsın.
Hacca gidersin, Kâbe’yi görürsün,
ama kalbindeki “putlar” hâlâ yerli yerindedir.

Ve kurban kesersin…
Ama Allah’a neyi sundun?

Sen o eti paylaşmakla ibadeti yerine getirdiğini sanırsın.
Ama kurban, sana ait olanı Allah için bırakmak demektir.
Peki sen neyi bıraktın?
Kibiri mi?
Gösterişi mi?
Faizi mi?
Yalakalığı mı?
Koltuk sevdasını mı?

Yoksa sadece koyunu mu?

Ben Hollanda’da yaşıyorum.
Evet, burası da kusursuz değil.
Irkçılık var, yolsuzluk var, sistemin hataları var.
Ama en azından insanlar sıraya giriyor,
en azından biri hakkını aradığında hukuk işliyor.
Burada biriyle kavga etsen bile,
sonra “özür dilerim” diyebiliyor.
Peki sen?
Senin dilinde dua, kalbinde kin var.

Ve sonra dönüyorsun İslam dünyasına…
Orada ne var?
İhanet var, rüşvet var, kadın pazarı var.
Yoksul halklar, saray gibi camilerle avutuluyor.
Diyanetler hutbe okuyor, ama gerçekleri susuyor.
Gazze kan ağlıyor!
Çocuklar diri diri yanarken,
senin “ibadet” dediğin şey, sadece şekil…

Allah bunları görmüyor mu sanıyorsun?

“İyilik, yüzlerinizi doğu ve batı yönüne çevirmeniz değildir. Asıl iyilik; Allah’a, ahiret gününe, meleklere, kitaplara ve peygamberlere inanan; malını, sevdiği halde, akrabaya, yetimlere, yoksullara, yolda kalmışa, dilenenlere ve özgürlüğü uğruna kölelere veren… ve sabredenlerindir…”
(Bakara 2/177)

İşte gerçek din bu.
Ama senin gözün sadece ette.
Kurbanı da bayrama çevirdin,
bayramı da tatile…

Villanı kurban eder misin?
Lüks arabanı?
Bankadaki dövizini?
Ya da sadece egonu?
Hayır mı?
O zaman senin kurbanın, sadece bir et şölenidir.

Camiler dolu, kalpler boş.
Hutbeler uzun, hikmet yok.
Arapça ezberle din yaşanmaz.
Anlamadığın dille Allah’a ne anlatabilirsin?

Ve sen hâlâ kendini mümin sanıyorsun…

Kan akıyor, et pişiyor,
ama Allah katında hiçbir şey değişmiyor.

Unutma:
Allah, kesilen koyunu değil,
senin içten vazgeçişini görmek istiyor.
Gerçek kurban,
kalbindeki tahtı boşaltıp
oraya yalnız Allah’ı oturtabilmektir.

Eğer bugün kurban keseceksen,
önce vicdanını kes,
kibrini kes,
ikiyüzlülüğünü kes…
Yoksa sen sadece bir hayvan kesmiş olursun.

Selam ve Dua ile..